Η Εθνική Γυναικών αποχαιρέτησε το Ευρωμπάσκετ ύστερα από την ήττα από την Ιταλία, όμως στο τέλος του αγώνα οι στιγμές ήταν συγκινητικές.
Ένα «κουβάρι» οι Ελληνίδες παίκτριες έμειναν για ώρα στο κέντρο του γηπέδου με τον κόσμο να χειροκροτεί. Η παλαιότερη όλων, η Κατερίνα Σωτηρίου δεν έκρυβε την συγκίνησή της, ενώ ήταν εκείνη που έδωσε το σύνθημα και για το τελευταίο «Ελλάς» στη Βαλένθια.Το κεφάλαιο το φετινού Ευρωμπάσκετ μπορεί να έκλεισε νωρίς ωστόσο η Κατερίνα Σωτηρίου είναι πεπεισμένη ότι το μέλλον ανήκει στην Εθνική Γυναικών. Τα νέα κορίτσια θεωρεί ότι με την καθοδήγηση των παλιών έχουν όλα τα φόντα να βαδίσουν στον δρόμο των επιτυχιών.
Πως βίωσες όλη τη διοργάνωση και τις στιγμές που εκτυλίχθηκαν μετά το τέλος του αγώνα με την Ιταλία;
«Από την ημέρα της πρόκρισης μας στο Ευρωμπάσκετ και μετά νιώθω πολύ ευλογημένη. Ήθελα να είμαι στη διοργάνωση, πιστεύω πολύ στη νέα γενιά και χαίρομαι που πρόλαβα να είμαι μαζί τους σε μια μεγάλη διοργάνωση. Προσπάθησα να απολαύσω την κάθε στιγμή. Από την αρχή είχα πει στα κορίτσια ότι δεν είναι εύκολη η διάκριση και ότι θα είμαι μαζί τους στα εύκολα και στα δύσκολα μέχρι το τέλος. Με τη λήξη του αγώνα με την Ιταλία τους είπα είναι ότι είμαι πολύ περήφανη για την προσπάθειά τους. ‘’Ήμασταν κοντά στην νίκη και όλα αυτά είναι μαθήματα. Το μέλλον βρίσκεται μπροστά σας και δεν πρέπει να απογοητεύεστε. Είμαι πολύ περήφανη που το έζησα μαζί σας και σας ευχαριστώ πάρα πολύ’’. Η αλήθεια είναι ότι στο σημείο εκείνο υπήρχε μεγάλη συγκίνηση. Με αγκάλιασαν οι πιο μικρές λίγο πριν φωνάξουμε το τελευταίο ‘’Ελλάς’’ μέσα στο γήπεδο στη Βαλένθια».
Τι είναι αυτό που κρατάς από το Ευρωμπάσκετ στη Βαλένθια;
«Ήταν από την αρχή μια περίεργη και ιδιαίτερη χρονιά. Τα κορίτσια που έπαιζαν στο εξωτερικό είχαν πολλά παιχνίδια, ενώ όσες αγωνίζονταν στην Ελλάδα σταμάτησαν για μεγάλο διάστημα λόγω του κορονοϊού. Στο τέλος είχαμε τα πλέι οφ του πρωταθλήματος και άργησαν κάποιες παίκτριες να ενσωματωθούν. Είχαμε και τους τραυματισμούς και ήταν ένα σοκ για την ομάδα. Υπήρξαν πολλές δοκιμασίες μέχρι να φτάσουμε εδώ. Θεωρώ ότι βρήκαμε την πίστη, το κουράγιο και το πάθος να αγωνιστούμε και να πάρουμε τα μαθήματα που πρέπει».
Τι συμβουλές θα έδινες στα νέα κορίτσια;
«Πρέπει να καταλάβουν τα νέα παιδιά ότι απαιτείται σκληρή δουλειά και διάρκεια. Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι ένα τεράστιο ταξίδι και δεν χρειάζεται ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις. Είναι ένα ταξίδι που συμβαίνουν πάρα πολλά πράγματα. Δεν υπάρχει ασανσέρ που σε οδηγεί απευθείας στην επιτυχία… Πρέπει να ανέβεις σκαλοπάτι σκαλοπάτι και γι’ αυτό τον λόγο να μην απογοητεύονται. Δεν υπάρχει αποτυχία. Είναι απλά κάποιες μικρές μάχες που χάνονται, όμως πρέπει να συνεχίσουν σε ό,τι έρχεται στο δρόμο τους. Να έχουν συνοχή, ομαδικό πνεύμα και συλλογικότητα με σωστούς ρόλους».
Θεωρείς λοιπόν ότι στο μέλλον μπορούν να έρθουν επιτυχίες όπως αυτές που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια;
«Υπάρχει ταλέντο και διάθεση. Χρειάζεται στήριξη σε όλα τα μέτωπα, υγεία, τύχη και θεωρώ ότι μπορούν να έρθουν επιτυχίες και να ζήσουμε ωραίες στιγμές. Δεν χρειάζεται να μπούμε στη διαδικασία των συγκρίσεων. Πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε στις μεγάλες διοργανώσεις και γιατί όχι, κάποια στιγμή όταν θα αποκτήσουν περισσότερες εμπειρίες τα κορίτσια, να έρθουν ξανά επιτυχίες».
