O coach Πάνος Παναγιωτόπουλος έγραψε για το jumpshot.gr ένα πολύ ωραίο άρθρο που αφορά στην χρησιμοποίηση των αθλητών σε μεγαλύτερα ηλικιακά τμήματα από τους προπονητές τους. Αξίζει να το διαβάσετε!!
"Ο προβιβασμός παιδιών σε ανώτερα και μεγαλύτερα τμήματα, είναι σύνηθες σκηνικό στον ομαδικό αθλητισμό. Όμως, τέτοιες κινήσεις μπορούν να αποβούν μοιραίες για το μέλλον του παιδιού αλλά και της ομάδας.
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούν να γίνουν σε μια ομάδα, είναι ο παράλογος προβιβασμός παιδιών – αθλητών σε μεγαλύτερα ηλικιακά τμήματα. Αυτή η τακτική γίνεται, συνήθως, λόγω έλλειψης παιδιών από το τμήμα και για να αποσοβηθεί η «αφάνιση» του, τότε κλείνονται παιδιά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις πολύ μεγαλύτερων ηλικιακών τμημάτων.
Έχω διαπιστώσει πως αρκετές ομάδες προωθούν πολλά παιδιά σε ανώτερα και μεγαλύτερα ηλικιακά τμήματα. Ελάχιστες ομάδες, όμως, μπορούν να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση. Η προώθηση ενός παιδιού σε ένα μεγαλύτερο τμήμα, δεν είναι κάτι απλό. Καθώς ο προπονητής, η ομάδα ή η διοίκηση αν θέλετε, θα βρεθεί απέναντι στη «γκρίνια» των γονιών ή ακόμα και των ίδιων των παιδιών. Οι γονείς, θα πιστεύουν ότι το εκάστοτε παιδί που προωθείται σε ένα μεγαλύτερο τμήμα, έχει την «εύνοια» του προπονητή και της ομάδας και θα μπορούσε κάλλιστα να κληθεί και το παιδί του εκάστοτε γονιού. Τα παιδιά που δεν κλείνονται να συμμετάσχουν σε αγώνες ή προπονήσεις ανώτερου ηλικιακά τμήματος, πολλές φορές νιώθουν πως δεν είναι ικανά να «υπηρετούν» το άθλημα και πολλές φορές, σταματούν.
Όπως προείπα, ελάχιστες ομάδες είναι ικανές να διαχειριστούν μια παρόμοια κατάσταση και να πάρουν την σωστή απόφαση πότε ένα παιδί αξίζει να προωθηθεί σε ένα μεγαλύτερο τμήμα αλλά ταυτόχρονα να μη χαλάσει το τμήμα στο οποίο ήδη βρίσκεται. Όμως, εδώ, θα πρέπει να διαχωρίσουμε το «προωθώ» από το «καταστρέφω» ένα παιδί ή ένα τμήμα.
Είναι τελείως διαφορετικό το να καλείς ένα παιδί του 2005 για να συμμετάσχει σε μια προπόνηση του 2004 και είναι διαφορετικό να καλείς ένα παιδί του 2008, να συμμετάσχει σε μια προπόνηση ή έναν αγώνα του 2003.
Σαν προπονητής και σαν σκεπτόμενος άνθρωπος, είμαι υπερ της πρώτης περίπτωσης. Δηλαδή, να επιλέξεις έναν καλό αθλητή του 2004 για να είναι μαζί με την ομάδα του 2003, χωρίς ωστόσο να παρατήσει το τμήμα στο οποίο ήταν. Φυσικά, εφόσον μπορεί να βοηθήσει πραγματικά την ομάδα. Έτσι, παίρνει σημαντικές εμπειρίες από ένα ηλικιακό γκρουπ ή ακόμα και ένα πρωτάθλημα, που στο άμεσο μέλλον θα κληθεί να συμμετάσχει.
Όμως, είμαι κάθετος όταν βλέπω παιδιά του 2008 να παίρνουν μέρος σε προπονήσεις και αγώνες του 2003. Δηλαδή, σε τμήματα ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ μεγαλύτερα τους. Καθώς, η ένταξη του μικρού μας αθλητή σε ένα τέτοιο τμήμα, δε τον βοηθά πουθενά. Σημαντικό ρόλο στη προπόνηση δε θα μπορεί να έχει λόγω ηλικίας και ικανοτήτων, καταστρεύεται η ψυχολογία του παιδιού καθώς δεν έχει την κριτική σκέψη να αντιληφθεί και να καταλάβει και κυρίως, καταστρέφεται το ηλικιακό τμήμα στο οποίο ανήκει ο αθλητής ή η αθλήτρια αλλά και το τμήμα στο οποίο έχει προωθηθεί.
Αφού, αν αγωνιστεί σε έναν αγώνα ή σε μια προπόνηση με ένα πολύ μεγαλύτερο ηλικιακό γκρουπ, εύλογα οι συναθλητές ή συναθλήτριες του «μικρού» τμήματος, θα αναρωτηθούν «γιατί εγώ δεν είμαι εκεί; », «δεν είμαι τόσο καλός/καλή;» , «εκείνος/εκείνη γιατί πάει;». Φυσικά, είναι απόλυτα λογικό, καθώς τα μικρά παιδάκια δε μπορούν να αναλογιστούν ότι δεν είναι η ώρα για να συμμετάσχουν σε ένα ανώτερο ηλικιακό γκρουπ, τις περισσότερες φορές, ούτε οι γονείς μπορούν αφού το βλέπουν ως «προαγωγή» για το παιδί τους.
Αν το σκεφτεί κάποιος λογικά έχει και την απαιτούμενη εμπειρία, θα διαπιστώσει πως τέτοιες κινήσεις δε βλάπτουν μονάχα του παιδί, αλλά και το τμήμα στο οποίο βρίσκεται αλλά και το τμήμα στο οποίο προωθείται. Στη πρώτη περίπτωση, υπάρχει η γκρίνια και η δυσανασχέτηση -όπως προείπα- από γονείς και αθλητές. Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχουν πάλι τα δυο προαναφερθέντα συναισθήματα, αφού το «μικρό», «τρώει» χρόνο από κάποιο άλλο μεγαλύτερο παιδάκι.
Είναι προτιμότερο να μη συμμετάσχεις ή να αποσυρθείς από ένα πρωτάθλημα επειδή δεν συμπληρώνεις έναν ικανό αριθμό αθλητών ή αθλητριών, παρά να «αναγκάζεις» παιδιά πολύ μικρότερης ηλικίας -και απαγορευτικής, όπως λέω εγώ- να συμμετάσχουν σε αγώνες με αντιπάλους πέντε και έξι χρόνων διαφορά με το ψέμα «η ομάδα σε χρειάζεται». Παρά να χαλάσεις τη συνοχή ενός τμήματος ή ενός συλλόγου.
Αυτή είναι και η απάντηση σε γονείς και προπονητές που έχουν εντάξει το παιδί και τον αθλητή ή την αθλήτρια τους σε ανώτερα ηλικιακά τμήματα και αναρωτιούνται γιατί το δεν έχει την απαιτούμενη – για αυτούς – εξέλιξη.
Αφήστε τα παιδάκια να παίξουν…"
πηγή: http://jumpshot.gr
