Μπορεί το 11ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Βετεράνων να ξεκίνησε με ελπίδες και φιλοδοξίες, ωστόσο οι οργανωτικές του αδυναμίες το μετέτρεψαν σε μια διοργάνωση που δεν ανταποκρίθηκε ούτε στο επίπεδο ούτε στον σεβασμό που αξίζουν οι αθλήτριες που συμμετείχαν.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες και την αποχώρηση αρκετών ομάδων, ανάμεσά τους και της ομάδας του Βόλου, οι γυναίκες του βετερανικού μπάσκετ έδειξαν έμπρακτα τη δύναμη της ενότητας και της αγάπης τους για το άθλημα.Σήμερα, οι ίδιες οι αθλήτριες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και με δική τους πρωτοβουλία διοργάνωσαν έναν αυτοσχέδιο, αλλά απόλυτα επιτυχημένο, αγωνιστικό εορτασμό, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: το γυναικείο βετερανικό μπάσκετ είναι παρόν, δυνατό και διεκδικεί το σεβασμό που του αξίζει.
Στο πλαίσιο αυτής της σπουδαίας προσπάθειας, ακολουθεί ανάρτηση στα social media της Ελένης Παπαθανασίου , η οποία αποτυπώνει τα συναισθήματα και τα μηνύματα αυτής της ξεχωριστής διοργάνωσης:
«Ένα αθλητικό τριήμερο , ξεκίνησε με προσδοκίες, εξελίχτηκε στην πορεία σε φιάσκο, αλλά ολοκληρώθηκε με χαμόγελα και ηχηρά μηνύματα. Η ΕΚΑ Αθηνών διοργάνωσε στην Αθήνα το 11ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Βετεράνων. Ένα άθλιο από οργανωτικής πλευράς πρωτάθλημα, εντελώς υποβαθμισμένο, που ανάγκασε την βολιώτικη ομάδα μας, καθώς και τις δύο ομάδες της Κρήτης και την Κύπρο, να δηλώσουν την αποχώρησή τους από το πρωτάθλημα. Έτσι, δεν έγινε ποτέ η συγκεκριμένη διοργάνωση που έπασχε από παντού.
Και οι έξι ομάδες που είχαν δηλώσει συμμετοχή (οι άλλες δύο ήταν η Αθήνα και η Λάρισα) περίπου 100 συνολικά αθλήτριες απ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, οργανώσαμε σήμερα μόνες μας, μια μεγάλη αθλητική γιορτή, στέλνοντας ενωμένες τα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση.
Ο βετερανισμός στο γυναικείο μπάσκετ, δυναμώνει σε όλη την Ελλάδα. Οι γυναίκες ξέρουν να διεκδικούν και να κερδίζουν με ομοψυχία αυτό που δικαιούνται.
Ευχαριστούμε τις συναθλήτριές μας από Κρήτη, Αθήνα, Κύπρο και Λάρισα, για όλα όσα μοιραστήκαμε αυτό το τριήμερο. Εις το επανιδείν λοιπόν (πιθανότατα στον Βόλο) με σαφέστατα καλύτερες συνθήκες, αλλά με την ίδια αγάπη για το μπάσκετ και κυρίως την ίδια διάθεση για αγώνες εντός και εκτός γηπέδων…»
