Αποτελεί την μοναδική ομάδα μπάσκετ στο ν. Λάρισας, που αγωνίζεται στη Γ’ Εθνική και μόλις την δεύτερη, που αγωνίζεται σε εθνική κατηγορία μετά την “ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΕ”. Ο λόγος για τον Γυμναστικό Σύλλογο Αμπελώνα, ο οποίος το καλοκαίρι επέστρεψε στη Γ’ Εθνική μετά από 10 ολόκληρα χρόνια αλλά τόσο οι αναβολές αγώνων λόγω κορονοιού, όσο και το γενικό lockdown στο πρωτάθλημα, του επέτρεψαν να αγωνιστεί μόλις δύο φορές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αμπελώνας τον Αύγουστο είχε τεθεί σε τοπικό lockdown, καθώς υπήρξαν πολλά κρούσματα και μετρά αρκετές απώλειες ανθρώπων, ενώ οι φανέλες της ομάδας φέρουν μαύρο διακριτικό ως ένδειξη πένθους.
Επικοινωνήσαμε με τον Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Σταύρο Κωτούλα για να μας πει την γνώμη του για την κατάσταση που επικρατεί αλλά και για την συνέχιση ή όχι των πρωταθλημάτων. Οι απαντήσεις του, όπως πάντα ενδιαφέρουσες…
κ. Κωτούλα, πως βλέπετε την κατάσταση που επικρατεί στο μπάσκετ με τον κορονοιό να επελαύνει και τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει; Να συνεχιστεί ή να διακοπεί οριστικά το πρωτάθλημα;
«Δυστυχώς ο κορονοιός μετά τον Σεπτέμβριο έγινε άκρως επιθετικός, η διασπορά οξύνθηκε στον μέγιστο βαθμό και εδώ και έναν μήνα βλέπουμε το σκληρό πρόσωπο της πανδημίας, με χιλιάδες συμπολίτες μας να εισάγονται στα νοσοκομεία και πολλούς απ’ αυτούς να χάνουν τη μάχη.
Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στην κορύφωση της πανδημίας και με έκπληξη ακούω από πολλούς παράγοντες και αθλητές να υπάρξει προγραμματισμός για άμεση επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων, όταν το σκηνικό στη χώρα μοιάζει με πόλεμο!
Αλήθεια πόσο ζυγίζει μια άνοδος ή μια πτώση κατηγορίας στα ερασιτεχνικά ή στα ημιεπαγγελματικά πρωταθλήματα;
Τι πραγματικά μη αναστρέψιμο θα συμβεί σε ομάδες και αθλητές ερασιτεχνικών και ημιεπαγγελματικών κατηγοριών, αν αποφασιστεί η φετινή χρονιά να θεωρηθεί ως μη γενόμενη;
Γιατί πάμε να συγκριθούμε με ομάδες ανώτερων κατηγοριών και δεν φροντίζουμε να οργανωθούμε και να διατηρήσουμε δυνάμεις για την επόμενη χρονιά, δεδομένου ότι από την σεζόν 2021 – 2022 θα έχουμε επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς και θα μπορούμε να προχωρήσουμε σε μακρόπνοους σχεδιασμούς;
Ασφαλώς και σε κανέναν μας δεν αρέσει να έχουμε τα γήπεδα κλειστά, όμως διερωτώμαι, τι διαφορετικό θα γίνει τώρα αν υπάρξει επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων;
Όλοι μας συμφωνούμε ότι θα χρειαστεί μια μεγάλη περίοδος προετοιμασίας για την επάνοδο των αθλητών. Και τι θα συμβεί αν πάλι - που είναι σίγουρο - επανεμφανισθούν κρούσματα κορονοιού σε διάφορες ομάδες; Οι μισές θα αγωνίζονται και οι υπόλοιπες θα βρίσκονται σε καραντίνα; Και πότε θα επανέλθουν πλήρως οι αθλητές αν υπάρχει μια συνεχή διαδικασία διακοπών και αναβολών αγώνων; Θα είναι ή δεν θα είναι ένα άνισο πρωτάθλημα;
Θεωρώ ότι από την στιγμή που όλα συνηγορούν ότι ο κορονοιός μέχρι να εμβολιαστεί ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, θα βρίσκεται στη ζωή μας, δεν πρέπει να ρισκάρουμε με βεβιασμένες κινήσεις. Το δοκιμάσαμε τον Σεπτέμβριο και ορθώς το πράξαμε τότε, γιατί κανένας μας δεν ήξερε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση και τελικά αντέξαμε μόλις έναν μήνα. Τώρα, που γνωρίζουμε, γιατί να επιμείνουμε στο λάθος;
Θα χάσει καμία ομάδα τους χρυσούς χορηγούς; Θα υπάρξουν προβλήματα με τηλεοπτικά δικαιώματα; Θα πάθουν κάτι οι αθλητές;
Ακούω από πολλούς την πρόταση να γίνονται συνεχώς test στις ομάδες! Πέραν του ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό το κόστος, δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια άλλη παράμετρο. Ότι οι αθλητές των ερασιτεχνικών και ημιεπαγγελματικών κατηγοριών δεν ζουν σε ένα αυστηρό αθλητικό πλαίσιο, αλλά κάνουν άλλα επαγγέλματα, συγχρωτίζονται σε καθημερινή βάση με διαφορετικούς ανθρώπους και είναι πιο εκτεθειμένοι, οπότε τα test είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι πάντα θα βγάζουν θετικά αποτελέσματα και οι διακοπές θα είναι δεδομένες.
Από την στιγμή, που η προοπτική του εμβολίου έγινε πλέον βεβαιότητα και γνωρίζουμε ότι πιθανότατα το καλοκαίρι θα έχουμε νικήσει αυτόν τον καταστροφικό ιό, γιατί να μπούμε σε μια διαδικασία να χάσουμε τα πάντα; Είναι κρίμα στην τελική ευθεία να μην δείξουμε υπομονή.
Και σαν ομάδα και προσωπικά θα προχωρήσουμε σε αποστολή μιας επιστολής με τις παραπάνω προτάσεις και προς το Υπουργείο Αθλητισμού και προς την ΕΟΚ.
Και το θέμα των Τμημάτων Υποδομής στις ομάδες. Τι προτείνετε;
Κοιτάξτε τα μικρά παιδιά αποτελούν μια διαφορετική περίπτωση. Κατά τη γνώμη μου, αν τα επιδημιολογικά στοιχεία της χώρας επιτρέψουν μια σχετική χαλάρωση των μέτρων και ανοίξουν τα σχολεία, θα πρότεινα να επιτραπεί και στις ομάδες να λειτουργούν τα Τμήματα Υποδομών, τουλάχιστον σε ανοιχτά γήπεδα, ώστε τα παιδιά να μπορούν να αθληθούν και να κοινωνικοποιηθούν, θα απαγόρευα ωστόσο την διεξαγωγή όλων των αγώνων και επίσημων και φιλικών ώστε να μην υπάρχουν μετακινήσεις σε άλλες περιοχές.
Όπως είπα και παραπάνω, βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για να νικήσουμε την πανδημία. Ας προσέξουμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειές μας και τους συνανθρώπους μας, ώστε στην επόμενη μέρα να μετράμε παρόντες και όχι απόντες.
