Από τον κ. Γεώργιο Σούλη , πατέρα του άτυχου νεαρού παίκτη της Νίκης Βόλου Χρήστου Σούλη , ο οποίος τραυματίστηκε στο παιχνίδι της ανδρικής ομάδας με αντίπαλο τον Αίολο/Γόμφοι , λάβαμε την παρακάτω επιστολή την οποία και δημοσιεύουμε αυτούσια:
«Αφού μιλήσατε όλοι για τον σοβαρό τραυματισμό του γιου μου και ενημερώθηκα αρκετά για τις απόψεις σας, θα μου επιτρέψετε να μιλήσω κι εγώ, αν και αποφεύγω την δημοσιότητα, με τον ρόλο του πατέρα, αλλά και κάτι παραπάνω, αφού τυχαίνει να γνωρίζω λίγα πράγματα για το άθλημα της καλαθοσφαίρισης.
Το περιστατικό πήρε απρόβλεπτη έκταση, δέχτηκα κλήσεις από όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Από την περασμένη Κυριακή το κινητό μου πήρε φωτιά, έγινε η προέκταση του χεριού μου. Με συγκλόνισε πραγματικά το ενδιαφέρον και η συμπαράσταση, συγγενών, γνωστών, αγνώστων (ναι καλά διαβάσατε) και φίλων από τον χώρο του μπάσκετ (αθλητών, προπονητών, διαιτητών εκτός συνδέσμου Μαγνησίας αλλά και του συνδέσμου διαιτητών στον οποίο ανήκει ο γιος μου Σ.Δ.Κ.Μ, παραγόντων και ομάδων) αλλά και τον εργασιακό μου χώρο.
Θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να σας ευχαριστήσω όλους για τις ευχές σας για γρήγορη ανάρρωση του γιου μου. Ακόμη κι αυτούς που τηλεφώνησαν μόνο στο γιο μου και που ήταν οι ίδιοι που όταν πριν δυο περίπου χρόνια ο γιος μου κλήθηκε να διαιτητεύσει αγώνα παιδικού πρωταθλήματος στο Βόλο, του άσκησαν απίστευτο bullying με τον τρόπο τους, ξεσηκώνοντας τους πάντες να τον αλλάξουν με το σκεπτικό ότι ο γιος μου, ενώ ήταν ο δεύτερος διαιτητής του αγώνα, μπορούσε να ευνοήσει κάποια από τις δυο ομάδες, αφού παράλληλα ήταν αθλητής άλλης ομάδας στο ίδιο πρωτάθλημα. Δεν μιλάω ειρωνικά, αλλά η κίνηση που έκαναν, είτε είναι αληθινή είτε ψεύτικη, εμένα προσωπικά με ευχαρίστησε όπως φυσικά και το παιδί. Θέλω να ευχαριστήσω κι αυτούς που δεν με πήραν τηλέφωνο, αναφέρομαι αποκλειστικά στο νομό Μαγνησίας και φυσικά δεν έπρεπε να το κάνουν.
Τους ευχαριστώ γιατί αυτή τη φορά δεν φέρθηκαν υποκριτικά, αλλά ήταν αληθινοί…..
Σαφώς οι ευχές δεν ζυγίζονται, θέλω όμως να εστιάσω στις δυο ομάδες που ευχήθηκαν δημόσια.
Αρχικά (βάσει της ημερομηνίας δημοσίευσης) στον Κεραυνό Λάρισας, την προσεχή αντίπαλο της ομάδας της Νίκης Βόλου στον τελικό εφήβων Θεσσαλίας. Οι ευχές της συγκεκριμένης ομάδας με συγκίνησαν ιδιαίτερα και θέλω να τους ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, όλους μαζί και τον καθένα χωριστά, διοίκηση, παίκτες, τεχνικό επιτελείο και τον επί χρόνια προπονητή του συλλόγου Αντώνη Πάκα. Η νοοτροπία της συγκεκριμένης ομάδας δείχνει γιατί πρωταγωνιστεί στα παιδικοεφηβικά τμήματα σε όλη τη Θεσσαλία.
Θα σταθώ εδώ σε ένα περιστατικό που συνέβη στον περσινό τελικό με αντίπαλες τις ίδιες ομάδες για το παιδικό πρωτάθλημα αυτή τη φορά. Στο τέλος του αγώνα ο γιος μου ήταν συγκινημένος για αρκετή ώρα. Το γεγονός με προβλημάτισε γιατί είχαν σταθεί αρκετά καλά απέναντι σε σαφέστατα καλύτερη ομάδα, ενώ και ο ίδιος είχε καλή απόδοση. Αναγκάστηκα να τον πλησιάσω λέγοντάς του το γνωστό σε όλους μας, ότι το μπάσκετ είναι δίκαιο σπορ και ήταν λογικό να χάσουν από μια ομάδα ανώτερη για να μου απαντήσει ότι ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος γιατί ήταν ο τελευταίος του αγώνας σε παιδικό πρωτάθλημα. Με ταρακούνησε το ότι ένιωθε από τότε ότι μεγάλωνε και μη χάνοντας την ψυχραιμία μου του λέω να βάλουμε ένα στοίχημα ότι την επόμενη χρονιά οι δυο αυτές ομάδες θα είναι πάλι στον τελικό του εφηβικού, όπως τελικά έγινε και ότι θα του δοθεί η ευκαιρία με την ομάδα του να ξαναπαίξουν κι αν βελτιωθούν να κερδίσουν. Το μόνο που δεν φαντάστηκα εκείνη τη στιγμή ήταν ότι ο άτυχος γιος μου δεν θα είχε τη δυνατότητα να γευτεί τη χαρά ενός ακόμα αγώνα (δεν θα πω τελικού κι ας είναι). Με την ευκαιρία, να ευχηθώ να γίνει ένας αγώνας, αντάξιος του περσινού τελικού, ο οποίος ήταν διαφήμιση σε όλους τους τομείς (Οι δύο καλύτερες ομάδες της Θεσσαλίας, Κεραυνός Λάρισας και Νίκη Βόλου με καταπληκτική διαιτησία των Ξέρα – Καρακώστα).
Στη συνέχεια (πάντα βάσει της ημερομηνίας δημοσίευσης) στην ομάδα των Τρικάλων Αίολος/Γόμφοι. Επειδή o τραυματισμός του γιου μου έγινε με αντίπαλο τη συγκεκριμένη ομάδα για το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής, την ευχή αυτής της ομάδας προσωπικά την περίμενα περισσότερο από όλες και τους ευχαριστώ ιδιαίτερα για την κίνησή τους.
Αμέτρητα τα λόγια συμπαράστασης και ενδιαφέροντος και άκρως συγκινητικά τα λόγια πολλών αγνώστων σε σας φίλων μου, της εξαιρετικής για το έργο της στο νομό Μαγνησίας καθηγήτριας φυσικής αγωγής Ιωάννας Ράμμου, του πρώην διεθνή διαιτητή καλαθοσφαίρισης Χάρη Καρακατσούνη, ο οποίος εκτός των άλλων, μου δήλωσε ότι ο γιος μου ήταν ο καλύτερος μαθητής του στη σχολή διαιτησίας, τριών πρώην συμπαικτών μου στον Φίλιππο Θεσσαλονίκης και επιστήθιων φίλων: του Βασίλη Καραΐσκου, του Γιώργου Κόκκινου και του Βαγγέλη Πουλιανίτη, του γενικού αρχηγού της Νίκης Βόλου Δημήτρη Κανούλη, αλλά και του προέδρου της Δ.Ε. της ίδιας ομάδας Μπάμπη Τουτουτζόγλου.
Ακόμη και στην επιλογή γιατρού για την εγχείρηση, ένα θέμα που ‘’δυστυχώς’’ το γνωρίζω καλύτερα από πολλούς, ήταν άμεση η αντίδραση του coach του Ολυμπιακού και αδελφικού μου φίλου Γιώργου Μπαρτζώκα εν μέσω κρίσιμου αγώνα της ομάδας του με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, δυο εξαιρετικών αθλητών, του αρχηγού της Νίκης Βόλου Σάκη Κουτίνα και της Ραφαέλας Σουλτάνη η οποία με δική της πρωτοβουλία βρήκε το τηλέφωνό μου και με κάλεσε επίσης άμεσα. Θα ήταν άδικο στο συγκεκριμένο θέμα να παραλείψω και το ενδιαφέρον της Νίκης Βόλου δια μέσου του προπονητή της Ανδρέα Μαύρου.
Κλείνοντας το κομμάτι των ευχαριστιών, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συναθλητές του γιου μου, μικρούς και μεγάλους, ιδιαιτέρως όμως θα ήθελα να μνημονεύσω την συμπεριφορά τριών από αυτούς. Του αρχηγού της ομάδας της Νίκης Σάκη Κουτίνα ο οποίος ήταν ο πρώτος που έτρεξε πάνω στον Χρήστο, έμεινε δίπλα του και τον μετέφερε εκτός αγωνιστικού χώρου στις πλάτες του με τη βοήθεια του Δημήτρη Κανούλη και του Σωτήρη Μπουρδάνου, ο οποίος ενώ είναι πολύ λίγο καιρό στην ομάδα, αγάπησε τον Χρήστο σαν να γνωρίζονται χρόνια και αντέδρασε, επειδή προφανώς πέρα από λόγους ανθρωπιάς υπάρχει και η εμπειρία, με συγκλονιστικό τρόπο, οι κινήσεις του οποίου καταγράφηκαν στο προσωπικό μου video. Τέλος να ευχαριστήσω τον συμπαίκτη του Κώστα Σαριμπαλίδη, που τον καλεί συνέχεια από την Λάρισα και ενημερώνεται για την πορεία του.
Θέλω να κλείσω με τη φάση του τραυματισμού και τον αθλητή Δημήτρη Δέσπο που ενεπλάκη σε αυτή. Επειδή βιντεοσκοπώ κάθε αγώνα, θα σας πω με απόλυτη ειλικρίνεια ότι ο γιος μου δεν ήρθε σε επαφή με τον Δημήτρη όπως όλοι λανθασμένα γράψατε. Είθισται οι ψηλοί και ειδικά οι έμπειροι όταν στήνουν screen (μου αρέσει να χρησιμοποιώ τον όρο της γενιάς μου), να το κάνουν με συγκεκριμένο τρόπο. Το αν το screen του Δημήτρη ήταν κινητό (όφειλαν να το δουν οι διαιτητές), τότε ίσως είναι αντιαθλητικό φάουλ. Ο ίδιος προσωπικά μάθαινα στον γιο μου από μικρή ηλικία με ποιο τρόπο να αποφεύγει τα screen των ψηλών. Ο γιος μου βλέποντας το εμπόδιο μπροστά του κι ενώ είχε επιταχύνει, έκανε κίνηση αποφυγής με το αριστερό πόδι, όπως ακριβώς έπρεπε να κάνει και καταπόνησε σε στρέψη το πόδι στήριξης που έθεσε σαν βάση (μιλάω με όρους μηχανικής). Αυτός ήταν ο λόγος που κατεβαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο είπα σε όλους ότι έχει μερική ή ολική ρήξη χιαστού, χωρίς να είμαι γιατρός. Δεν συγκρούστηκε γόνατο με γόνατο όπως όλοι σας γράψατε, εξάλλου αν γινόταν αυτό, ………..θα κοβόταν και ο οπίσθιος χιαστός, αφού ο Δημήτρης είναι ‘’βουνό’’ με τεράστια δύναμη και κορμί που το ζηλεύουν έφηβοι (έχω παίξει κι εγώ αντίπαλός του πολλά χρόνια πριν).
Για τον τραυματισμό του γιου μου δεν κατηγορώ κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου που αν και δεν ήταν δικός μου ρόλος, δεν κατάφερα να τον πείσω (ενώ το φωνάζω σε όλους χρόνια τώρα) ότι δεν πρέπει παιδιά υποδομών , όταν δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμα σωματοδομικά, να παίζουν δεύτερο παιχνίδι την ίδια μέρα και μάλιστα σε τόσο κοντινό διάστημα.
Δεν είναι μομφή απέναντι σε κανένα προπονητή, το λέω ειλικρινά. Οι προπονητές το έκαναν με καλή πρόθεση και όλα τα παιδιά σε αυτή την ηλικία το επιζητούν και τους αρέσει.
Είναι όμως ξεκάθαρα μομφή εναντίον της ΕΣΚΑΘ (χωρίς σε αυτή να εμπλέκω σε καμία περίπτωση τη νέα ηγεσία της ΕΟΚ) και δεν μασάω τα λόγια μου. Θα έπρεπε να λάβει υπόψη ότι υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις αθλητών και να τροποποιήσει το πρόγραμμα, αφού τα πρωταθλήματα εθνικών κατηγοριών είναι δυσκολότερο να τροποποιήσουν το δικό τους. Αν συνέβαινε αυτό που τόσα χρόνια φωνάζω, δεν θα αναγκαζόταν οι προπονητές να αντιμετωπίζουν το δίλημμα, να πληγώσω ένα νέο παιδί ή όχι. Σε αυτό όμως πρέπει να βοηθήσουν και τα σωματεία, να βγουν μπροστά, να μιλήσουν, να απαιτήσουν, όχι ‘’θάψιμο’’ από πίσω και μπροστά ΄΄γεια σου πρόεδρε’’ και ανταλλαγή likes στο fb. Εξάλλου από προέδρους η Ελλάδα, άλλο τίποτε, από βραβεύσεις παραγόντων και όχι αθλητών, επίσης άλλο τίποτε και δεν το συνεχίζω…..
Λυπάμαι που αυτή τη στιγμή μιλάω εγώ, με οποιοδήποτε κόστος, που στο κάτω κάτω δεν ψήφισα για την ανάδειξη της νέας προεδρίας της ΕΟΚ και κάποιοι παράγοντες ομάδων σε όλη τη Θεσσαλία που είχαν δικαίωμα ψήφου, υπόσχονταν σε όλους τους υποψήφιους ανάληψης της προεδρίας την ψήφο τους. Αυτό δεν είναι ούτε μαγκιά, ούτε διπλωματία, αυτό είναι ξεκάθαρη αλητεία, μιζέρια, παρακμή και μόνο πίσω πηγαίνει το άθλημα.
Επειδή δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω, θα τονίσω ότι το συγκεκριμένο θέμα το έχω θέσει σε πολλούς από όσους συμμετέχουν ή συμμετείχαν στα μπασκετικά δρώμενα του νομού Μαγνησίας εδώ και πολλά χρόνια. Τους μιλούσα και τους μιλώ με επιχειρήματα και τους ζητούσα να το προωθήσουν στην ΕΣΚΑΘ σε συνεννόηση πάντα με τους προπονητές τους και να επιμείνουν σε αυτό ‘’ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ τα παιδιά αυτής της ηλικίας, όταν δεν έχουν κάνει την κατάλληλη προπόνηση και όταν δεν έχουν αποκτήσει την απαιτούμενη σωματική διάπλαση, να συμμετέχουν σε διπλούς και τριπλούς (έγινε και αυτό) αγώνες ημερησίως’’.
Αν νομίζετε ότι αναφέρομαι μόνο στους ανθρώπους της Νίκης Βόλου κάνετε λάθος, το έχω συζητήσει και με άλλες ομάδες. Ας βγουν μερικοί να το παραδεχτούν δημόσια, είτε είναι παράγοντες, είτε είναι απλά γονείς που με άκουγαν κάθε φορά να το ζητάω, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να βελτιωθεί το επίπεδο του μπάσκετ σε όλη την περιφέρεια.
Με αφορμή τον τραυματισμό του γιου μου κάνω έκκληση σε όλα τα σωματεία, σε όποια κατηγορία αγωνίζονται, να απαιτήσουν σε κάθε αγώνα να υπάρχει φορείο μεταφοράς ασθενών και αυτόματος εξωτερικός απινιδωτής με άτομο που θα γνωρίζει να παράσχει υπεύθυνα πρώτες βοήθειες και θα γνωρίζει άψογα τεχνικές απινίδωσης.
ΥΓ1: Να γνωρίζετε ότι σε τέτοιες στιγμές δεν πονάει μόνο ο παθών, αλλά και οι γονείς του. Σας μιλά ό άνθρωπος που κατέγραψε το σκληρότερο video της ζωής του.
ΥΓ2: Σε αυτή τη φάση επειδή προέχει η υγεία του παιδιού μου, δεν θα ήθελα να ανοίξω διάλογο με κανέναν. Εξάλλου τα λόγια μου έχουν χιλιοειπωθεί με αποτέλεσμα να έχουν χάσει τη σημασία τους, αφού δεν τα είχα δημοσιοποιήσει (δεν είναι του χαρακτήρα μου) χρόνια πριν και τα οικειοποιήθηκαν άλλοι κατά το δοκούν……..
ΥΓ3: Πιστεύω ακράδαντα ότι η νέα διοίκηση της ΕΟΚ θα επιληφθεί του σοβαρού αυτού θέματος που αφορά την υγεία των παιδιών μας, όπως και πολλών άλλων θεμάτων που δεν είναι του παρόντος να αναφερθούν και θα κάνει τον κόσμο να αγαπήσει το άθλημα και να βγει πάλι στους δρόμους όπως κάναμε το έπος του ΄87»
Με τιμή
Γιώργος Σούλης
