Με 14 παίκτες είναι πλέον η αποστολή της Εθνικής Ανδρών στη Ρίγα για τα δύο τελευταία της παιχνίδια των προκριματικών του Ευρωμπάσκετ 2022. Ο Κώστας Παπαδάκης ταξίδεψε το πρωί από την Αθήνα και το μεσημέρι έφτασε στην πρωτεύουσα της Λετονίας, μπαίνοντας άμεσα στην ομάδα, αφού είχε κάνει όλα τα προβλεπόμενα υγειονομικά τεστ.
Ο Παπαδάκης ενημερώθηκε το βράδυ της Κυριακής για την κλήση και αναχώρησε οδικώς από τη Λάρισα. Δεν μπορούσε να ταξιδέψει τη Δευτέρα, αφού έπρεπε να κάνει δύο τεστ. Χθες το απόγευμα πήρε τα αρνητικά αποτελέσματα και σήμερα νωρίς το πρωί μπήκε στο αεροπλάνο με τελικό προορισμό τη Ρίγα.
«Άκουσα από κάποιους να μιλάνε μεταξύ σοβαρού και αστείου για... περιπέτεια, ακόμα και ταλαιπωρία λόγω του ξαφνικού της κλήσης και όλων όσων έπρεπε να κάνω μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά από μένα οι μόνες λέξεις που θα ακούσετε είναι τιμή και χαρά», τόνισε ο Παπαδάκης κατά την άφιξή του και πρόσθεσε: «Πραγματικά από την ώρα που ενημερώθηκα για την κλήση το μόνο που με ένοιαζε ήταν να γίνουν οι απαραίτητες διαδικασίες και να μπορέσω να είμαι μαζί με την ομάδα. Ήταν από τα πιο ευχάριστα... ξαφνικά πράγματα που μου έχουν συμβεί και τώρα το μόνο που σκέφτομαι είναι να μπω στο κλίμα και να είμαι έτοιμος να κάνω ό,τι μου ζητηθεί».
Σαλούστρος: «Αυτή η ομάδα πέτυχε και όχι μόνο στα αποτελέσματα»
- Επιστροφή στην Εθνική Ομάδα μετά από αρκετές ταλαιπωρίες που πέρασες τον τελευταίο καιρό, νιώθεις... αναζωογηνημένος;
«Εντάξει, γεγονός, δε με πήγε καλά για μεγάλο διάστημα, με κορονοϊό, τραυματισμό, οπότε η κλήση στην Εθνική που έτσι κι αλλιώς είναι μια μεγάλη χαρά και τιμή ήρθε πραγματικά σαν... βάλσαμο. Μπορεί να μην είμαι στην κατηγορία των πρωτοεμφανιζόμενων παιδιών που αυτή τη φορά είναι η μισή ομάδα, αλλά πραγματικά το συναίσθημα είναι ίδιο με της πρώτης φοράς, για να μην σου πω και πιο έντονο επειδή πέρασα αρκετές ταλαιπωρίες».
- ‘Εχεις ζήσει αγωνίες στα προκριματικά, τώρα ήρθε και η ώρα να ζήσεις κι ένα παράθυρο χωρίς βαθμολογικά άγχη.
«Βαθμολογικά και μόνο, όπως το διευκρίνισες, γιατί παρουσία σε αυτή την ομάδα χωρίς άγχος δεν υπάρχει. Γενικά δεν υπάρχει αγώνας για έναν αθλητή χωρίς στόχο και επιθυμία, αλλά με την Εθνική πάντα είναι κάτι παραπάνω, κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Ξέρεις, αυτή η ομάδα των «παραθύρων» έχει πετύχει πολλά, αλλά ποτέ δεν επαναπαύτηκε. Η δίψα είναι μεγάλη και διαρκής, πάντα αντιμετωπίζαμε τα παιχνίδια σαν τελικούς. Είναι μεγάλο το βάρος της εκπροσώπησης και όλοι θέλουμε να δείχνουμε ότι το αντέχουμε».
- Εδώ στη Ρίγα πλέον, όπως είπες η μισή ομάδα είναι πρωτοεμφανιζόμενα πρόσωπα. Δημιουργεί μια ιδιαίτερη συνθήκη;
«Όλοι το περάσαμε αυτό κάποτε, αλλά σίγουρα τόσο μαζική παρουσία δε νομίζω ότι έχει υπάρξει. Τα παιδιά έχουν ζήσει τη φανέλα με το εθνόσημο στις ηλικιακά μικρότερες ομάδες, αλλά η Ανδρών είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Σίγουρα, το ότι δεν υπάρχει μεγάλο βαθμολογικό «πρέπει» μπορεί να κάνει πιο εύκολη την προσαρμογή στις απαιτήσεις, αλλά βλέπω από την πρώτη ημέρα ότι όλα τα παιδιά έχουν μπει με απόλυτη προσήλωση και συγκέντρωση στον στόχο. Είναι ενδιαφέρον το κράμα που έχει δημιουργηθεί, παραπέμπει και στο μέλλον, αν και το μυαλό μας είναι μόνο στο παρόν».
- Με εξασφαλισμένη και αυτή την πρόκριση πολύ πριν το φινάλε, την ώρα που άλλες παραδοσιακές δυνάμεις αγωνιούν ακόμα, υπάρχει το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης της επιτυχημένης πορείας αυτής της ομάδας;
«Νομίζω ότι δεν υπάρχει και να ξέρεις, δεν το λέω μόνο για το αποτέλεσμα. Το λέω επειδή πάντα, σε όλες τις εκδηλώσεις της αυτή η ομάδα, από την πρώτη προπόνηση, τις συγκεντρώσεις, τα πάντα, είχε αξιοπρέπεια, έδειχνε πόσο σοβαρή ιστορία θεωρούν όλα της τα μέλη την Εθνική Ομάδα. Εντάξει, αθλητισμός είναι και πάντα το αποτέλεσμα κρίνει την επιτυχία, οπότε και έτσι να το πάρεις πάλι επιτυχημένη είναι, αλλά μετράνε κι άλλα πράγματα και δε νομίζω να δόθηκε ποτέ το δικαίωμα σε κάποιον να το αμφισβητήσει».
- Κλισέ μεν και πολυσυζητημένο, αλλά τελικά μέσα από αυτή τη διαδικασία πείστηκαν και οι δύσπιστοι ότι υπάρχει βάθος στο ελληνικό μπάσκετ;
«Πρέπει να πείστηκαν. Δεν είναι θέμα διαχωρισμών, ούτε συγκρίσεων. Ο καθένας την πορεία του και την αξία του κάνει και ουδείς αμφισβητεί το ότι τηρείται η αξιοκρατία στην Εθνική. Φάνηκε, όμως, σε δύσκολες καταστάσεις που δημιουργήθηκαν από τότε που άρχισαν τα προκριματικά, σε μεγάλες ιδιαιτερότητες, ότι η Ελλάδα είχε το υλικό να αντεπεξέλθει. Τα κατάφερε με διαφορετικές συνθέσεις και νομίζω ότι το συνολικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι αισιόδοξο για το μέλλον και μπορεί να αξιοποιηθεί».
